کردستان، سنندج ، خیابان آبیدر، چهارراه صفری، مجتمع ژینا، طبقه سوم

لوپوس اریتماتوزیس سیستمیک، شایعترین نوع بیماری لوپوس است. بیماری خود ایمنی که در آن سلول‌های سیستم ایمنی اشتباهاً به بافت‌های خود حمله می‌کند و منجر به بروز التهاب و آسیب بافتی در ارگان‌های درگیر می‌شود. این بیماری می‌تواند بر روی مفاصل، پوست، مغز، ریه‌ها، کلیه‌ها و رگ‌های خونی تأثیر بگذارد و بیمار با علائمی مانند مفصل درد، حساسیت و راش های پوستی و مشکلات مربوط به ارگان های داخلی رو به رو شود.

این نوع مریضی لوپوس را باید شایع ترین نوع آن دانست که به صورت سیستمیک است. تأثیر این بیماری می‌تواند در تمام بدن باشد و از انواع دیگر آن جدی تر است.

آزمایش‌ها و روش‌هایی وجود دارند که متخصص روماتولوژیست را در تعیین شرایط بیماری و روش درمانی کمک می‌کنند.

آزمایش مثبت برای وجود آنتی بادی‌ها تولید شده توسط سیستم ایمنی بدن بیمار، نشان دهنده یک سیستم ایمنی تحریک شده است.

سیستم ایمنی فردی که این وضعیت خود ایمنی را ( لوپوس) دارد، قادر به شناسایی مواد ناخواسته یا آنتی ژن ها با بافت های سالم نیست.

با آزمایش ادرار می‌توان میزان پروتئین یا گلبول‌های قرمز خون را تعیین کرد.

ریزش مو تقریبا عادی است و ممکن است در برخی از افراد مبتلا به بیماری لوپوس شدید باشد اما زمانی که تحت کنترل قرار می‌گیرد معمولا دوباره رشد می کند. مفاصل

مقالات پزشکی برای افزایش اطلاعات شماست ، برای درمان بیماری هایتان با پزشک متخصص گفتگو کنید.

دلایل زبانه کشیدن این بیماری از فردی به بیماری لوپوس روی صورت فرد دیگر، متفاوت است که شامل موارد زیر می شوند: قرار گرفتن در معرض نور خورشید

پزشکان به طور طبیعی در مورد داروهایی که باید در دوران بارداری استفاده شوند، با احتیاط رفتار می کنند. استروئیدها معمولا به خوبی تحمل می شوند و بسیاری از افراد از داروهای پردنیزولون، هیدروکسی کلروکین و آزاتیوپرین در طول بارداری و بدون بروز اثرات زیان آور استفاده کرده اند. اگر دارای سطح بالایی از آنتی ‌بادی ضد فسفولیپید باشی، خطر سقط‌جنین زیاد است.. با این حال، درمان با آسپرین یا هپارین، این خطر را کاهش می‌دهند و در حال حاضر در بیشتر زنانی که دارای این آنتی بادی ها هستند، بارداری موفقیت آمیز است.

معرفی بهترین روش

حتما بخوانید: نوروپاتی الکلی چیست چه علائمی دارد و چگونه درمان میشود؟

به عنوان مثال دارهای آزاتیوپرین، سیکلوسپورین، سیکلوفسفامید، متوترکسات و مایکوفنولات که می توانند: فعالیت زیاد سیستم ایمنی بدن را کاهش دهند.